ψυχοδιάβατος

-ον, Μ

αυτός που διαπερνά την ψυχή («ῥομφαίαν ψυχοδιάβατον», Τιμοθ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + διαβατός (< διαβαίνω)].